We are searching data for your request:
Upon completion, a link will appear to access the found materials.
Terwijl deze platforms instorten, brengen ze de gletsjers van het continent in gevaar en vormen ze de weg voor verdere zeespiegelstijging.
De ijsplaten van Antarctica hebben sinds het midden van de jaren negentig bijna 4 biljoen ton ijs verloren, zeggen wetenschappers. Oceaanwater smelt ze van onder naar boven, waardoor ze sneller massa verliezen dan dat ze opnieuw kunnen bevriezen.
Dat blijkt uit een nieuw onderzoek naar satellietgegevens van 1994 tot 2018. De resultaten zijn gisteren in het tijdschrift gepubliceerd. Nature Geoscience .
Dat is slecht nieuws voor de honderden gletsjers die zich uitstrekken langs de Antarctische kustlijn.
IJsplaten zijn richels van ijs die vanaf de rand van het continent in de oceaan steken. Ze helpen gletsjers stabiel te houden en op hun plaats te houden.
Als ijsplaten smelten, worden ze dunner, zwakker en breken ze sneller. Wanneer dit gebeurt, kunnen ze ijsstromen losmaken van de gletsjers achter hen, waardoor de zeespiegel wereldwijd stijgt.
Wetenschappers zijn de afgelopen jaren meer bezorgd geworden over de ijsplaten op Antarctica. Onderzoek suggereert steeds meer dat ijsplaten in bepaalde regio's van het continent, met name West-Antarctica en delen van het Antarctisch Schiereiland, van onder naar boven smelten en dunner worden.
De nieuwe studie bevestigt dat de gebieden met het snelst smelten voornamelijk ijsplaten zijn die uitsteken in de zeeën van Amundsen en Bellingshausen, die zich uitstrekken tot aan de kust van West-Antarctica en de westelijke flank van het Antarctisch Schiereiland.
Smeltende ijsplaten vertegenwoordigen slechts een deel van het ijs dat Antarctica in een bepaald jaar verliest.
Onderzoek suggereert dat het continent elk jaar miljarden tonnen ijs verliest. Een deel van het massaverlies is afkomstig van smeltende ijskappen en een deel van het smelten aan het oppervlak van de ijskap. Het meeste is afkomstig van brokken ijs die van gletsjers in zee stromen.
En het dunner worden en verzwakken van ijsplaten kan dat proces versnellen.
Warme oceaanwaterstromingen lijken de schuld te zijn. Dit warme water is afkomstig uit de Stille en Indische Oceaan en stroomt zuidwaarts naar Antarctica.
Het is meestal een diepe waterstroom. Maar wanneer het het Antarctische continent bereikt, kan een deel ervan naar de oppervlakte borrelen. Daar kan het onder nabijgelegen ijsplaten sijpelen en het ijs van onder naar boven smelten.
De nieuwe studie toont aan dat de fusie in de loop van de tijd niet volledig constant is geweest. Het smelten leek te versnellen aan het einde van de jaren 2000, voordat het uiteindelijk weer vertraagde in de jaren 2010.
Dat is waarschijnlijk deels te wijten aan de invloed van El Niño- en La Niña-patronen in de Stille Oceaan, volgens hoofdonderzoeksauteur Susheel Adusumilli, een promovendus aan het Scripps Institute of Oceanography aan de University of California, San Diego. . Deze natuurlijke weerpatronen kunnen ervoor zorgen dat de oceaantemperaturen schommelen tussen warmere en koudere cycli.
Toch geloven veel onderzoekers dat klimaatverandering waarschijnlijk ook bijdraagt aan het smelten van ijsplaten. Onderzoek suggereert dat klimaatverandering bepaalde windpatronen rond Antarctica kan beïnvloeden, die het water van de Zuidelijke Oceaan kunnen karnen en de hoeveelheid warm water die naar de oppervlakte stijgt, kunnen vergroten.
Modelstudies suggereren dat dit proces de komende decennia intenser kan worden naarmate de aarde blijft opwarmen.
En zelfs wanneer de smeltsnelheden lager zijn dan in het verleden, blijven ijsplaten over het algemeen massa verliezen.
Als de ijsplaten in een stabiele staat waren, konden ze slingeren tussen het verkrijgen van massa en het verliezen van massa, merkte Adusumilli op.
Maar de afgelopen 25 jaar "is er altijd een enorm verlies", zei hij. “Het gaat van een kleine hoeveelheid massaverlies naar een grote hoeveelheid massaverlies en weer een kleine hoeveelheid massaverlies. Het gaat nooit van een massale winst naar een massaverlies ”.
Zeespiegelstijging is de grootste zorg voor het verlies van gletsjerijs op Antarctica. Maar smeltende ijsplaten zijn om een andere reden de moeite waard om in de gaten te houden, voegde Adusumilli eraan toe.
De instroom van smeltwater in de zee kan de oceaan op belangrijke manieren veranderen.
Koud, zoet water kan een stijve laag op het oceaanoppervlak vormen. Sommige onderzoekers denken dat hierdoor de diepste en warmste lagen van de oceaan nog warmer kunnen worden.
En wanneer deze warme lagen zich ophopen aan de rand van het continent, kunnen ze ervoor zorgen dat de ijsplaten nog sneller smelten.
"Mensen praten over hoe meer smelten van de ijsplaat kan leiden tot meer ijsafvoer op het land en stijgende zeespiegel", zei Adusumilli. "Maar de directe invloed van de ijsplaten in de oceaan is ook erg belangrijk."
